گروه بین الملل مشرق-- اين كه بگوييم كانادا در جنگ سال 2003 عراق مشاركت نداشته است، سخني اشتباه است. زيرا "ريچارد ساندرز" افشا کرد که ده ها نظامی كانادايي در یگان های نظامی ارتش آمريكا ادغام شدند که در عراق حضور داشتند. همان طور كه جنگنده هاي آمريكايي هنگام بازگشت به آمریکا در "نيو فاوند لند" كانادا سوخت گيري می كردند، علاوه بر اینکه ناوهای كانادايي در ایجاد منطقه ممنوع دریایی در مقابل سواحل عراق مشارکت داشتند.
به همین دلیل باید گفت، از منظر حقوقی دولت کانادا از بعد فني نيز در جنگ عراق شركت داشت، به طوري كه خلبانان جنگنده هاي كانادايي در گروه های آموزشی ارسالی به عراق مشاركت داشتند.
زماني كه كشورهاي هم پيمان آمريكا به عراق حمله و این کشور را اشغال كردند، دولت كانادا از این جنگ دور نماند.
بسياري از رسانه های بین المللی در دهمين سالگرد اشغال عراق توسط آمریکا از عدم مشاركت كانادا در اين جنگ تمجيد كردند و در این ارتباط "جان كريتين"، نخست وزير سابق كانادا به تلاش های دولت این کشور براي حفظ روابط كانادا و اعراب و تصميمش در به دور ماندن از اين جنگ افتخار می کند و این تصميمي است كه ملت هاي عربی و مسلمان از آن آگاه بوده و به آن ارزش می نهند و می دانند که این تصميم درستی بوده است.
همزمان با این سخنان و اظهارات نخست وزير سابق کانادا رسانه هاي شاخص و برجسته بین المللی ليبرال با سرزنش نخست وزير سابق کانادا و انتقاد از سخنان و اظهارات وی تاکید كردند: اين كه گفته می شود، كانادا در جنگ آمریکا علیه عراق در سال 2003 مشاركت نداشته، دروغ و اشتباه محض است و همان طور که گفته شد، در این ارتباط "ريچارد ساندرز" افشا کرد كه ده ها نظامی كانادايي در یگان های نظامی آمريكايي حضور داشتند که در عراق می جنگیدند. همچنين جنگنده هاي آمريكایی هنگام بازگشت به آمریکا در منطقه "نيو فاوند لند" در كانادا سوخت گيري می كردند و ناوهای جنگي كانادايي در ایجاد منطقه ممنوعه دریایی در مقابل سواحل عراق مشارکت داشتند.
همچنين سه ژنرال كانادايي بر آموزش ده ها نيروي بين المللي حاضر در عراق نظارت داشتند و این جدای از كمك هاي كانادا به عراق در حمايت از سياست آمريكا در عراق است. بر اين اساس برخي کارشناسان بر این باور هستد که كانادا پنجمین و يا ششمین کشور شرکت کننده در جنگی بود که به رهبری آمریکا در سال 2003 علیه عراق صورت گرفت.
دولت جان كريتين مدعی است که به خواسته هاي دولت بوش که خواستار پیوستن کامل كانادا به جنگ عراق از طريق حضور در جمع هم پيمانان آمریکا در این جنگ بود، تن نداده است. اما بر خلاف ادعاهاي كريتين دلیل اين امر عدم اعتماد او به سرویس هاي اطلاعاتي جرج بوش قبل از جنگ و يا عدم پایبندی آنها به اصول اخلاقي نبود، بلكه دلیل عدم پیوستن دولت ليبرال کانادا به آمریکا و هم پيمانانش تظاهرات صدها هزار نفري كانادايي ها در محكوميت جنگ علیه عراق به خصوص در شهر "كبك" بود که به شدت هرگونه دخالت کانادا در این جنگ را رد می كردند. در پي برگزاري تظاهرات بزرگ مخالفان جنگ در مونترال و كبك حكومت فدرال کانادا از بیم اعتراض های بیشتر از اعلام مشاركت صريح و آشکار در جنگ عراق خودداري كرد تا آراء حزب كبك به عنوان يك حزب مستقل را در انتخابات و آينده شورای ایالت های این کشور از دست ندهد.
ليبرال ها كريتين را به عنوان راه حل ميانه ميان اعتراض های گسترده مردمی ضد جنگ و حمايت كانادا از جنگ كه داراي عهدي قديمي با آمريكاي امپرياليستي بود، انتخاب كردند.
رسانه هاي برجسته و مهم جهان در دهمين سالگرد جنگ آمریکا علیه عراق نقش اعتراضات مردمي در اتخاذ اين تصميم مهم را نادیده گرفته و در مقابل به سادگی بر نقش انتخاب رهبري روشنفكر توسط رهبران کانادا تاکید کردند که با هوشمندی توانست اقدامی را انجام دهد که درست بود.
بالطبع اين نخستين باری نيست كه طي آن تحركات مردمي بر تصميم گيرندگان در سياست خارجي تأثير مي گذارد، همچنین نخستين باری نيست كه رسانه هاي جهان از نقش معترضان چشم پوشي مي كنند و باز نخستين باری نيست كه طي آن تصميم گيرندگان، ماهیت واقعی حوادث و رخ داده های جاری در جهان را تحريف مي كنند تا مفهوم کارهای خير و نیک در سياست خارجي كانادا را تقويت كنند.
به عنوان مثال می توان به جنبشی اشاره کرد كه حكومت اتاوا براي تحميل مجازات عليه نظام نژادپرست آفريقاي جنوبي در سال 1986 به راه انداخت. در حالي كه هم اكنون "برايان مولروني"، نخست وزير سابق كانادا و شماري از تحلیلگران رسانه های کانادایی به تحميل این مجازات ها توسط كانادا بر آفريقاي جنوبي مباهات می کنند، دو دهه همكاري كانادا و حمايت ديپلماتيك این کشور از نظام نژاد پرست آفریقای جنوبی را مخفی نگه داشتند.
اين نیرنگ ها همچنین شباهت بسیاری با انقلاب شيلي در سال 1973 دارد. اتفاقي كه طي آن حكومت "پيير ترودو" مخالف دولت منتخب "لينيدي" به حمايت از "آگوستو پينوشه" پرداخت. پس از گذشت چند روز از كودتا عليه لينيدي، "اندرو راس"، سفير كانادا در شيلي به وزارت خارجه تلگرافي ارسال كرد و در آن نوشت: "انتقام جويي و عمليات جستجو، فضاي خفقانی را ايجاد كرده است، موضوعی كه به طور خاص بر مهاجران و به خصوص رعيت هاي چپ گراي آمريكاي لاتين كه لينيدي به آن ها پناه داد تأثير منفی گذاشته است ... همان طور كه شیلی در سايه دولت منتخب لينيدي برای مدت ها وارد چالش های سياسي بی شماری شد.
به همين دليل كانادايي هاي چپ گرا از حمايت اتاوا از كودتا و عدم تمايلش به استقبال از پناهندگان تحت پيگرد توسط حكومت نظامي به خشم آمدند. بسياري از کانادایی ها سياست دولت فدرال را محكوم كردند و برخي دفاتر دولت كانادا و شيلي را در اثناي تظاهرات تصرف كردند.
اما همان طوري كه در رابطه با كريتين در عراق رخ داد، دولت تروادو نیز تلاش كرد، تظاهر كنندگان را تا زماني كه از سياست آمريكا و همكاري با آن حمایت مي كنند، راضي نگهدارد. پس از انقلاب اتاوا از پناه دادن به افرادی که از دیکتاتوری پينوشه فرار کرده بودند، امتناع كرد و حمايت از سياست هاي پينوشه را ادامه داد. اما در نتيجه اعتراضات هزاران نفری آوارگان شیلی طی سال هاي (1973-1990) به معترضین در کانادا پناهندگي داد تا اینگونه برداشت شود كه كانادا تا حامی چپ گرايان در شيلي است و این با واقعیت های موجود در تعارض بود.
دقيقا همان طور كه اقدامات و سیاست‌های واقعی کانادا در آفريقاي جنوبي و شيلي مکتوم ماندند، در عراق نيز همین سیاست به اجرا گذاشته شد تا اين تفكر تقويت شود كه سياست خارجي كانادا سياستي خيرخواهانه است.
به همین دلیل باید گفت، از منظر حقوقی دولت کانادا از بعد فني نيز در جنگ عراق شركت داشت، به طوري كه خلبانان جنگنده هاي كانادايي در گروه های آموزشی ارسالی به عراق مشاركت داشتند.
زماني كه كشورهاي هم پيمان آمريكا به عراق حمله و این کشور را اشغال كردند، دولت كانادا از این جنگ دور نماند.
بسياري از رسانه های بین المللی در دهمين سالگرد اشغال عراق توسط آمریکا از عدم مشاركت كانادا در اين جنگ تمجيد كردند و در این ارتباط "جان كريتين"، نخست وزير سابق كانادا به تلاش های دولت این کشور براي حفظ روابط كانادا و اعراب و تصميمش در به دور ماندن از اين جنگ افتخار می کند و این تصميمي است كه ملت هاي عربی و مسلمان از آن آگاه بوده و به آن ارزش می نهند و می دانند که این تصميم درستی بوده است.
همزمان با این سخنان و اظهارات نخست وزير سابق کانادا رسانه هاي شاخص و برجسته بین المللی ليبرال با سرزنش نخست وزير سابق کانادا و انتقاد از سخنان و اظهارات وی تاکید كردند: اين كه گفته می شود، كانادا در جنگ آمریکا علیه عراق در سال 2003 مشاركت نداشته، دروغ و اشتباه محض است و همان طور که گفته شد، در این ارتباط "ريچارد ساندرز" افشا کرد كه ده ها نظامی كانادايي در یگان های نظامی آمريكايي حضور داشتند که در عراق می جنگیدند. همچنين جنگنده هاي آمريكایی هنگام بازگشت به آمریکا در منطقه "نيو فاوند لند" در كانادا سوخت گيري می كردند و ناوهای جنگي كانادايي در ایجاد منطقه ممنوعه دریایی در مقابل سواحل عراق مشارکت داشتند.
همچنين سه ژنرال كانادايي بر آموزش ده ها نيروي بين المللي حاضر در عراق نظارت داشتند و این جدای از كمك هاي كانادا به عراق در حمايت از سياست آمريكا در عراق است. بر اين اساس برخي کارشناسان بر این باور هستد که كانادا پنجمین و يا ششمین کشور شرکت کننده در جنگی بود که به رهبری آمریکا در سال 2003 علیه عراق صورت گرفت.
دولت جان كريتين مدعی است که به خواسته هاي دولت بوش که خواستار پیوستن کامل كانادا به جنگ عراق از طريق حضور در جمع هم پيمانان آمریکا در این جنگ بود، تن نداده است. اما بر خلاف ادعاهاي كريتين دلیل اين امر عدم اعتماد او به سرویس هاي اطلاعاتي جرج بوش قبل از جنگ و يا عدم پایبندی آنها به اصول اخلاقي نبود، بلكه دلیل عدم پیوستن دولت ليبرال کانادا به آمریکا و هم پيمانانش تظاهرات صدها هزار نفري كانادايي ها در محكوميت جنگ علیه عراق به خصوص در شهر "كبك" بود که به شدت هرگونه دخالت کانادا در این جنگ را رد می كردند. در پي برگزاري تظاهرات بزرگ مخالفان جنگ در مونترال و كبك حكومت فدرال کانادا از بیم اعتراض های بیشتر از اعلام مشاركت صريح و آشکار در جنگ عراق خودداري كرد تا آراء حزب كبك به عنوان يك حزب مستقل را در انتخابات و آينده شورای ایالت های این کشور از دست ندهد.
ليبرال ها كريتين را به عنوان راه حل ميانه ميان اعتراض های گسترده مردمی ضد جنگ و حمايت كانادا از جنگ كه داراي عهدي قديمي با آمريكاي امپرياليستي بود، انتخاب كردند.
رسانه هاي برجسته و مهم جهان در دهمين سالگرد جنگ آمریکا علیه عراق نقش اعتراضات مردمي در اتخاذ اين تصميم مهم را نادیده گرفته و در مقابل به سادگی بر نقش انتخاب رهبري روشنفكر توسط رهبران کانادا تاکید کردند که با هوشمندی توانست اقدامی را انجام دهد که درست بود. بالطبع اين نخستين باری نيست كه طي آن تحركات مردمي بر تصميم گيرندگان در سياست خارجي تأثير مي گذارد، همچنین نخستين باری نيست كه رسانه هاي جهان از نقش معترضان چشم پوشي مي كنند و باز نخستين باری نيست كه طي آن تصميم گيرندگان، ماهیت واقعی حوادث و رخ داده های جاری در جهان را تحريف مي كنند تا مفهوم کارهای خير و نیک در سياست خارجي كانادا را تقويت كنند.
به عنوان مثال می توان به جنبشی اشاره کرد كه حكومت اتاوا براي تحميل مجازات عليه نظام نژادپرست آفريقاي جنوبي در سال 1986 به راه انداخت. در حالي كه هم اكنون "برايان مولروني"، نخست وزير سابق كانادا و شماري از تحلیلگران رسانه های کانادایی به تحميل این مجازات ها توسط كانادا بر آفريقاي جنوبي مباهات می کنند، دو دهه همكاري كانادا و حمايت ديپلماتيك این کشور از نظام نژاد پرست آفریقای جنوبی را مخفی نگه داشتند.
اين نیرنگ ها همچنین شباهت بسیاری با انقلاب شيلي در سال 1973 دارد. اتفاقي كه طي آن حكومت "پيير ترودو" مخالف دولت منتخب "لينيدي" به حمايت از "آگوستو پينوشه" پرداخت. پس از گذشت چند روز از كودتا عليه لينيدي، "اندرو راس"، سفير كانادا در شيلي به وزارت خارجه تلگرافي ارسال كرد و در آن نوشت: "انتقام جويي و عمليات جستجو، فضاي خفقانی را ايجاد كرده است، موضوعی كه به طور خاص بر مهاجران و به خصوص رعيت هاي چپ گراي آمريكاي لاتين كه لينيدي به آن ها پناه داد تأثير منفی گذاشته است ... همان طور كه شیلی در سايه دولت منتخب لينيدي برای مدت ها وارد چالش های سياسي بی شماری شد.
به همين دليل كانادايي هاي چپ گرا از حمايت اتاوا از كودتا و عدم تمايلش به استقبال از پناهندگان تحت پيگرد توسط حكومت نظامي به خشم آمدند. بسياري از کانادایی ها سياست دولت فدرال را محكوم كردند و برخي دفاتر دولت كانادا و شيلي را در اثناي تظاهرات تصرف كردند.
اما همان طوري كه در رابطه با كريتين در عراق رخ داد، دولت تروادو نیز تلاش كرد، تظاهر كنندگان را تا زماني كه از سياست آمريكا و همكاري با آن حمایت مي كنند، راضي نگهدارد. پس از انقلاب اتاوا از پناه دادن به افرادی که از دیکتاتوری پينوشه فرار کرده بودند، امتناع كرد و حمايت از سياست هاي پينوشه را ادامه داد. اما در نتيجه اعتراضات هزاران نفری آوارگان شیلی طی سال هاي (1973-1990) به معترضین در کانادا پناهندگي داد تا اینگونه برداشت شود كه كانادا تا حامی چپ گرايان در شيلي است و این با واقعیت های موجود در تعارض بود.
دقيقا همان طور كه اقدامات و سیاست‌های واقعی کانادا در آفريقاي جنوبي و شيلي مکتوم ماندند، در عراق نيز همین سیاست به اجرا گذاشته شد تا اين تفكر تقويت شود كه سياست خارجي كانادا سياستي خيرخواهانه است.
